Het lieveheersbeestje echt zo lief?

Ze is mooi, maar wel genadeloos. Mevrouw lieveheersbeestje brengt een groot deel van haar tijd door met het opeten van andere insecten. Vooral bladluizen vindt ze het einde!

Ze heeft een zwart kopje en haar rode rug is bedekt met zwarte stippen. Je herkent haar meteen tussen de andere insecten in de tuin. 

Lieveheersbeestje  Lieveheersbeestje  Lieveheersbeestje

Eerst warmt ze zich lekker op in het zonnetje en dan vliegt ze plotseling weg op zoek naar een lekker hapje. Dit rode rovertje is genadeloos voor ieder insect dat kleiner is dan zijzelf. Tegen grotere vijanden kan ze zich perfect verdedigen. Wordt ze aangevallen, dan scheidt ze een oranje vloeistof af die heel erg stinkt. Het werkt: vogels en spinnen hoeden zich ervoor een lieveheersbeestje op te peuzelen. 

Ondanks haar ronde vormen is mevrouw lieveheersbeestje een echte acrobaat. Ze klimt langs smalle stengels omhoog, balanceert hoog boven de grond en daalt af met haar kopje naar beneden… Haar geheim? Twee kleine weerhaakjes aan het einde van elk van haar pootjes. Moeilijk om van haar af te raken. Wil ze gaan vliegen klimt ze tot aan het einde van een stengel, tilt haar rode dekschilden op, ontvouwt twee lange, vliesachtige vleugels en stijgt op, een vliegtuig waardig. 

Er bestaan 4.000 soorten lieveheersbeestjes. Bij ons komen vooral die met twee en met zeven stippen voor.

Het lieveheersbeestje legt zo’n 50 eitjes per dag, gedurende een tiental dagen. Aan het einde van de vierde dag, komen de eitjes uit. Ze zijn nog heel klein en bijna doorzichtig. Snel beginnen ze te eten. Gelukkig heeft de mama haar kleine monstertjes vlakbij een kolonie sappige bladluizen gelegd. De larven eten ze één voor één op. Na 18 dagen zijn de larven ongeveer 1 cm lang, tien maal groter dan bij hun geboorte. 

Eitjes lieveheersbeestje  Larve lieveheersbeestje

Voor ze echte lieveheersbeestjes worden, veranderen de larven verschillende keren van omhulsel, want dat groeit niet mee. Ze breken uit hun te klein geworden huid. De larven zijn dan wel blind, maar al even erge veelvraten als hun ouders. Ze verorberen een honderdtal bladluizen per dag. Na ongeveer drie weken zijn de larven groot genoeg om een echt lieveheersbeestje te worden. Ze hechten zich vast aan een plant en beginnen aan hun laatste verandering, de metamorfose met een geleerd woord. Acht dagen leven ze zonder beweging, zonder voedsel. Daarna scheuren ze uit hun omhulsel en zijn het echte lieveheersbeestjes geworden. 

In de strijd tegen bladluizen gebruiken vele tuiniers insecticiden. Dat zijn producten om insecten te doden. Zo doden ze niet alleen andere insecten, maar ook vogels die leven van die insecten. De lieveheersbeestjes ontkomen ook niet aan dit gif. De tuiniers zouden beter de lieveheersbeestjes rustig laten eten, want dan gaan de bladluizen even goed verdwijnen en zijn de planten beschermd. Sommige tuiniers hebben dat begrepen en kopen een heleboel lieveheersbeestjes aan om ze in hun boomgaarden los te laten. Dat is natuurlijk veel vriendelijker voor het milieu dan een spuitbus.  

Van lieveheersbeestjes wordt gezegd dat ze geluk brengen, vandaar de naam Lieve-Heer(s)-beestje. 

Hoe eet een lieveheersbeestje zijn lievelingseten? Er zijn verschillende manieren. Als de honger groot is, worden ze allen verorberd. De bladluizen worden in de kuiten gebeten, ze krijgen een beetje speeksel ingespoten waardoor ze lekker zacht worden. Met de voorkaken worden ze dan naar binnen gewerkt. Soms worden ze gewoon leeggezogen. Ze hebben een zoete smaak want bladluizen produceren … suiker en zijn dikwijls de beste maatjes met mieren. 

Er bestaan ook zwarte en gele lieveheersbeestjes. Als je goed kijkt vindt je die wel in de zomer in uw tuin. Ook het aantal stippen is niet bij alle soorten even gelijk. 

Geel-zwart lieveheersbeestje   Geel-zwart lieveheersbeestje   Mier

 

Jeffie – natuurgids